ព័ត៌មានទូទៅ ការលំបាកមានកូនត្រូវបានគេចាត់ទុកជាបញ្ហាដែលកើតមានស្ទើរតែគ្រប់វប្បធម៌ និងសង្គមទាំងអស់ ហើយប៉ះពាល់ដល់គូស្វាមីភរិយាដែលស្ថិតក្នុងវ័យបន្តពូជពី ១០%-១៥%។ ក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំថ្មីៗនេះ ចំនួនគូស្វាមីភរិយាដែលស្វែងរកការព្យាបាលការលំបាកមានកូនបានកើនឡើងយ៉ាងច្រើនដោយសារតែកត្តាការពន្យារពេលយកកូនរបស់ស្ត្រី ការអភិវឌ្ឍបច្ចេកទេសថ្មីៗ និងកាន់តែទទួលបានជោគជ័យសម្រាប់ការព្យាបាលការលំបាកមានកូន និងការកើនឡើងការយល់ដឹងអំពីសេវាព្យាបាលការលំបាកមានកូន។ 1. តើការលំបាកមានកូនជាអ្វី? ការលំបាកមានកូនមានន័យថាមិនអាចមានផ្ទៃពោះបាន បន្ទាប់ពីព្យាយាមរយៈពេលមួយឆ្នាំ ឬប្រាំមួយខែរួចមក ប្រសិនបើស្ត្រីមានអាយុ ៣៥ឆ្នាំ ឬច្រើនជាងនេះ។ ស្ត្រីដែលអាចមានផ្ទៃពោះបាន ប៉ុន្តែមិនអាចរក្សាទុកគភ៌បានយូរ ក៏ប្រហែលជាលំបាកមានកូនដែរ។ ការមានផ្ទៃពោះគឺជាលទ្ធផលនៃដំណើរការមួយដែលមានដំណាក់កាលជាច្រើន។ ដើម្បីមានផ្ទៃពោះបាន៖ រាងកាយរបស់ស្ត្រីត្រូវតែបញ្ចេញមេជីវិតញីមួយក្នុងចំណោមអូវែររបស់ស្ត្រី (ដំណើរអូវុល)។ មេជីវិតញីត្រូវតែឆ្លងកាត់បំពង់ដៃស្បូនឆ្ពោះទៅស្បូន។ មេជីវិតឈ្មោះរបស់បុរសត្រូវតែជួបគ្នាជាមួយមេជីវិតញី។ មេជីវិតដែលបានបង្កកំណើតត្រូវភ្ជាប់ខ្លួនទៅខាងក្នុងស្បូន (ការកាច់សម្បុក)។ ការលំបាកមានកូនអាចនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើមានបញ្ហាក្នុងដំណាក់កាលណាមួយខាងក្រោម។ 2. តើការលំបាកមានកូនកើតឡើងជាអចិន្ត្រៃយ៍ឬ? ការលំបាកមានកូនអាចកើតឡើងជាបណ្តោះអាសន្ន និងការលំបាកមានកូនអាចបណ្តាលមកពីបញ្ហាផ្សេងៗគ្នាជាច្រើន។ បញ្ហាជាច្រើនអាចព្យាបាលបាន។ បញ្ហាជាច្រើនក្នុងចំណោមបញ្ហាទាំងនេះអាចកែតម្រូវបាន។ ទាំងបុរស និងស្ត្រីគួរតែត្រូវបានធ្វើតេស្ត។ គូស្វាមីភរិយាចន្លោះពី ១៥-២០% ជួបនឹងបញ្ហាលំបាកមានកូន។ ទាំងបុរស និងស្ត្រីជួបបញ្ហាដែលបង្កជាការលំបាកមានកូន។ ចន្លោះពី ៣៥-៤០% នៃការពិបាកមានកូនគឺបញ្ហាបណ្តាលមកពីបុរស។ចន្លោះពី ៣៥-៤០% ទៀតនៃការពិបាកមានកូនគឺបញ្ហាបណ្តាលមកពីស្ត្រី។ ករណីដែលនៅសេសសល់គឺមិនមានមូលហេតុច្បាស់លាស់។ 3. តើត្រូវធ្វើរោគវិនិច្ឆ័យការលំបាកមានកូនដោយរបៀបណា? តាមធម្មតា គូស្វាមីភរិយាត្រូវពិគ្រោះយោបល់ឱ្យស្វែងរកជំនួយផ្នែកវេជ្ជសាស្ត្រ ប្រសិនបើពួកគេមិនអាចមានផ្ទៃពោះបានបន្ទាប់ពីរួមដំណេកមិនការពាររយៈពេលមួយឆ្នាំ។ វេជ្ជបណ្ឌិតនឹងធ្វើការពិនិត្យរាងកាយលើដៃគូទាំងពីរដើម្បីកំណត់ស្ថានភាពសុខភាពទូទៅរបស់ពួកគេ និងដើម្បីវាយតម្លៃពីជំងឺរាងកាយដែលប្រហែលជាបង្កការលំបាកក្នុងការមានកូន។ ជាធម្មតា ដៃគូទាំងពីរត្រូវបានធ្វើសម្ភាសអំពីទម្លាប់រួមដំណេករបស់ពួកគេដើម្បីកំណត់ថា តើការរួមដំណេកនោះធ្វើឡើងត្រឹមត្រូវសម្រាប់ការបង្កកំណើតរបស់ទារកក្នុងផ្ទៃដែរឬទេ? ប្រសិនបើមូលហេតុមិនត្រូវបានរកឃើញនៅត្រង់ដំណាក់កាលនេះទេ គ្រូពេទ្យអាចនឹងផ្តល់អនុសាសន៍ឱ្យធ្វើតេស្តជាក់លាក់បន្ថែមទៀត។ សម្រាប់ស្ត្រី ការធ្វើតេស្តទាំងនេះរួមមានការវិភាគសីតុណ្ហភាពរាងកាយ និងដំណើរអូវុល ការឆ្លុះមើលបំពង់ដៃស្បូន និងស្បូនដោយកាំរស្មីអ៊ិច និងការឆ្លុះពោះ។ សម្រាប់បុរស ការធ្វើតេស្តបឋមគឺផ្តោតលើការវិភាគទឹកកាម។ 4. តើអ្វីជាមូលហេតុបង្កឱ្យមានការលំបាកមានកូន? ការលំបាកមានកូនដែលបណ្តាលមកពីបុរស បុរសអាចនឹងលំបាកមានកូនដោយសារតែគាត់គ្មានមេជីវិតគ្រប់គ្រាន់ ពីព្រោះមេជីវិតធ្វើចលនា ឬដំណើរមិនបានល្អ ឬដោយសារតែគាត់ស្ទះបំពង់ទឹកកាម។ ជំងឺ គ្រុនក្តៅ ឬការឆ្លងរោគ និងការខុសប្រក្រតីពីកំណើតអាចធ្វើឱ្យមានបញ្ហាទាំងនេះនៅក្នុងខ្លួនបុរស។ ការលំបាកមានកូនដែលបណ្តាលមកពីស្ត្រី ស្ត្រីអាចនឹងលំបាកមានកូនដោយសារតែផ្នែកខ្លះនៃប្រព័ន្ធបន្តពូជដំណើរការមិនល្អ ពីព្រោះតែជំងឺ ការឆ្លងរោគ បញ្ហាក្នុងការផលិតអរម៉ូន ឬការខុសប្រក្រតីពីកំណើត។ កត្តាទាំងនេះអាចប៉ះពាល់ដល់ការបន្តពូជមួយចំនួនដូចជា ការអាចនឹងមិនមានដំណើរអូវុល ស្បូនប្រហែលជាត្រៀមខ្លួនមិនបានល្អដើម្បីឱ្យទទួលយកកោសិកាកូនដែលកំពុងលូតលាស់ ស្ទះបំពង់ មានជំងឺ ឬស្អិតដោយសម្លាក ឬមានទឹករំអិលមិនគ្រប់គ្រាន់នៅក្នុងមាត់ស្បូនសម្រាប់ឱ្យមេជីវិតរស់នៅបាន។ មូលហេតុផ្សេងៗទៀត ទាំងនៅក្នុងខ្លួនបុរស និងស្ត្រី សុខភាពទូទៅមិនល្អអាចជាមូលហេតុនាំឱ្យមានការលំបាកមានកូន។ ការធាត់ជ្រុល ទម្លាប់ទទួលទានមិនល្អ អារម្មណ៍តានតឹងច្រើនពេក ការជក់បារី ឬគ្រឿងស្រវឹង អាចធ្វើឱ្យបញ្ហាលំបាកមានកូនកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។ មូលហេតុមួយទៀត អាចជាការវិវឌ្ឍនៃអង់ទីគ័រការពារទឹកកាមទាំងនៅក្នុងខ្លួនបុរស និងស្ត្រី។ អង់ទីគ័របែបនេះអាចនឹងវាយប្រហារ និងធ្វើឱ្យខូចមេជីវិត ហើយបញ្ហានេះរារាំងដល់ការបង្កកំណើតរបស់ទារក។ 5. តើកត្តាអ្វីខ្លះដែលបង្កើនហានិភ័យនៃការលំបាកមានកូនដែលបណ្តាលមកពីបុរស? ចំនួន និងគុណភាពនៃមេជីវិតឈ្មោលអាចរងផលប៉ះពាល់ដោយសារតែសុខភាព និងរបៀបរស់នៅរបស់គាត់។ កត្តាមួយចំនួនអាចនឹងធ្វើឱ្យចំនួនមេជីវិត និង/ឬគុណភាពមេជីវិតធ្លាក់ចុះរួមមាន ការពិសារគ្រឿងស្រវឹង ការប្រើប្រាស់ថ្នាំញៀន ថ្នាំពុលនៅក្នុងបរិស្ថាន រួមមានថ្នាំកម្ចាត់សត្វល្អិត និងសំណ ការជក់បារី បញ្ហាសុខភាព ឱសថ ការព្យាបាលដោយកាំរស្មី និងការព្យាបាលជំងឺមហារីកដោយគីមី និងវ័យផងដែរ។ 6. តើកត្តាអ្វីខ្លះបង្កើនហានិភ័យនៃការលំបាកមានកូនដែលបណ្តាលមកពីស្ត្រី? កត្តាមួយចំនួនអាចធ្វើឱ្យប៉ះពាល់ដល់សមត្ថភាពមានកូនរបស់ស្ត្រី។ កត្តាទាំងនេះរួមមានវ័យ ការតានតឹងក្នុងអារម្មណ៍ របបអាហារមិនល្អ ការហាត់អត្តពលកម្ម ការលើសទម្ងន់ ការស្គមខ្វះទម្ងន់ ការជក់បារី ការប្រើប្រាស់គ្រឿងស្រវឹង ជំងឺកាមរោគ និងបញ្ហាសុខភាពដែលបណ្តាលឱ្យមានការប្រើប្រួលលើអរម៉ូន។ 7. តើធ្វើដូចម្តេចទើបអាចព្យាបាលការលំបាកមានកូនបាន? នៅក្នុងករណីខ្លះ អ្នកជំងឺអាចនឹងត្រូវការព័ត៌មានបន្ថែមស្តីពីការកំណត់ពេលវេលានៃការរួមភេទឱ្យស័ក្តិសមបំផុតសម្រាប់ការបង្កកំណើតទារកក្នុងស្បូន។ នៅក្នុងករណីខ្លះទៀត គ្រូពេទ្យអាចចេញវេជ្ជបញ្ជាឱ្យប្រើប្រាស់ថ្នាំពេទ្យដើម្បីព្យាបាលជំងឺដែលជាមូលហេតុនៃការលំបាកមានកូន ជំងឺឆ្លង ឬការខ្វះអរម៉ូនដែលរកឃើញនៅក្នុងខ្លួនបុរស ឬស្ត្រី។ នៅក្នុងរយៈពេល ១០ ឆ្នាំចុងក្រោយនេះ មានការរីកចម្រើនយ៉ាងខ្លាំងខាងវិធីព្យាបាលបញ្ហាលំបាកមានកូន ដែលពីមុនមកលំបាកក្នុងការព្យាបាល វិធីព្យាបាលទាំងនោះរួមមាន៖ ការលាងសម្អាតមេជីវិត៖ នៅក្នុងករណីខ្លះ ទឹកកាមរបស់បុរសជាស្វាមីប្រហែលជាត្រូវធ្វើឱ្យប្រសើរឡើងតាមរយៈវិធីសាស្ត្រទាញយកចេញនូវមេជីវិតឈ្មោលដែលមានសុខភាពមិនល្អ ទាញយកចេញនូវអង់ទីគ័រប្រឆាំងមេជីវិតឈ្មោល និងទឹកបន្តពូជដែលអាចរំខានដល់ការបង្កកំណើត ឬស្បូនមិនព្រមទទួលយក។ បន្ទាប់មក មេជីវិតឈ្មោលដែលមានសុខភាពល្អនឹងត្រូវបាញ់បញ្ចូលដោយផ្ទាល់ទៅក្នុងស្បូនដោយប្រើប្រាស់វិធីសាស្ត្របាញ់បញ្ចូលមេជីវិតឈ្មោលនៅពេលអតិថិជនមកជួបគ្រូពេទ្យ។ ការវះកាត់ខ្នាតតូច និងការឆ្លុះពោះ ការប្រើប្រាស់បច្ចេកទេសថ្មីៗទាំងនេះ ធ្វើឱ្យការលំបាកមានកូនមួយចំនួនអាចនឹងត្រូវបានព្យាបាលជាដាច់ខាត។ ដំណើរការព្យាបាលទាំងនេះមានប្រយោជន៍ជាពិសេសសម្រាប់កែតម្រូវស្ថានភាពដែលបង្កឱ្យបំពង់ដៃស្បូនស្ទះ ខុសទីតាំង ឬ មានសម្លាក។ ការប្រើប្រាស់មីក្រូទស្សន៍វះកាត់ដើម្បីពង្រីកបំពង់ និងជាលិកាតូចៗ បានបង្កើនជោគជ័យខ្លាំងនៃដំណើរការវះកាត់កែលម្អឡើងវិញប្រភេទនេះ។ ក្នុងករណីសមស្រប គេអាចធ្វើបានតាមរយៈការវះកាត់ដោយចោះទំហំតូច ដោយមិនតម្រូវឱ្យសម្រាកយប់នៅមន្ទីរពេទ្យ។ ការបង្កកំណើតក្នុងកែវ និងការបាញ់បញ្ចូលកោសិកាកូនទៅក្នុងស្បូន (និង ART ផ្សេងទៀត)៖ គូស្វាមីភរិយាជាច្រើនប្រហែលជាទទួលបានអត្ថប្រយោជន៍ពីដំណើរការ “បង្កកំណើតក្នុងកែវ”។ នៅក្នុងដំណើរការទាំងនេះ (ការបង្កកំណើតក្នុងកែវ ការបាញ់បញ្ចូលមេជីវិតឈ្មោលចូលក្នុងមេជីវិតញី ជំនួយដល់ការញាស់ និងការភ្ញោចកោសិកាកូន) មេជីវិតញីត្រូវបានដកចេញពីស្ត្រី និងដាក់បញ្ចូលគ្នាជាមួយមេជីវិតឈ្មោលរបស់បុរសនៅក្នុងមន្ទីរពិសោធន៍។ ក្រោយមកកោសិកាកូនត្រូវបានដាក់បញ្ចូលទៅក្នុងស្បូនស្ត្រី ដើម្បីសម្រេចបាននូវការមានផ្ទៃពោះរបស់ស្ត្រី។ ការព្យាបាលបែបនេះត្រូវបានអនុវត្តនៅបន្ទប់ការិយាល័យ។ គ្រូពេទ្យមិនតម្រូវឱ្យអតិថិជនស្នាក់នៅមន្ទីរពេទ្យ ឡើយ។